Aandrijving

Het is opvallend hoeveel rolstoelgebruikers, vaak mensen met een dwarslaesie, aangeven problemen te ervaren aan schouders en polsen. De literatuur bevestigt dat ook: 50 tot maar liefst 75% van de populatie permanente handbewogen rolstoelgebruikers krijgt te maken met pols- en schouderproblemen. De prevalentie van pijn neemt toe hoe langer men in de rolstoel zit. Is er dan iets te doen aan die schouder en pols blessures? Ja, dat is er wel degelijk. De schoudergordel is natuurlijk in principe gebouwd om te ‘hanteren’ en niet om lichaams- gewicht door armkracht te verplaatsen. Het steeds herhalende karakter van de rolstoelaandrijving (2000 tot 3000 x per dag!) kan, in combinatie met een verkeerde aandrijftechniek, makkelijk leiden tot zowel schouder als polsklachten. Zeker aangezien de rolstoelgebruiker ook nog eens zoveel belastende transfers moet maken per dag. Daar tegenover kunnen we gelukkig stellen dat het menselijk bewegingsapparaat ook heel adaptief kan werken: zich relatief snel kan aanpassen. Ook al is de schouder/arm combinatie in eerste instantie niet gebouwd voor aandrijving, als het moet kan ze er wel geschikt voor worden gemaakt. Rolstoelatleten die wekelijks honderden kilometers trainen met uitsluitend armaandrijving laten zien dat dit, blessurevrij, mogelijk is. Voorwaarde is dan evenwel dat de rolstoel en de rolstoelafstelling (de ergonomie) in orde zijn, de aandrijftechniek goed is en er voldoende kracht is opgebouwd. (Een beetje) krachttraining is hierbij zeker aan te raden. Dat geldt voor álle rolstoelgebruikers en niet alleen voor de atleet.